Choć nie są częścią najwyższych gór karpackich i różnią się od nich krajobrazem oraz przynajmniej po części budową geologiczną, noszą w nazwie słynne słówko „Tatry”.
Podobieństwa między pasmami Niżnych Tatr i Tatr właściwych są jednak widoczne bardziej niż różnice, zwłaszcza tam, gdzie najwyższe szczyty tworzą grupę o iście alpejskim charakterze. Ďumbier (2043 m), Chopok (2024 m) i Dereše (2004 m) mają północne stoki podcięte ścianami kotłów, wyrzeźbionych przed tysiącami lat przez lodowcowe jęzory. Skaliste żebra i grzędy dodają im grozy. Łany kosodrzewiny porastają dno kotłów wypełzając na łagodniejsze partie stoków. Grzbiet zaściełają granitowe bloki. Porost zwany wzorcem geograficznym (Rhizocarpon geographicum), tworzy na głazach „kartograficzne” motywy, na których kolorystykę składają się barwy szara, żółta, zielona i grafitowa.
Większość z nas, rejon Chopoka utożsamia z całym pasmem, bo na jego stokach są rozmieszczone trasy największej stacji narciarskiej na Słowacji – Jasnej, i po prostu tam bywamy najczęściej. A to tylko największe spiętrzenie Niżnych Tatr, i do tego zaledwie fragment ich zachodniej części. Część wschodnia, w której najwyższa jest Kráľova hoľa (1946 m), ma znacznie łagodniejszą rzeźbę i bardziej monotonny krajobraz. Granicę między obu częściami wyznacza Sedlo Čertovica (1232 m).
Niżne Tatry ciągną się równoleżnikowo przez około 80 km – od Vernárskeho Sedla (1050 m) na wschodzie, przełęczy oddzielającej je od Slovenského Raja, czyli Słowackiego Raju, po Korytnicę na zachodzie. Dolina tej rzeki oddziela pasmo od Wielkiej Fatry i Gór Kremnickich. Na północy dolina Wagu oddziela Niżne Tatry od Tatr właściwych i Gór Choczańskich. Z kolei od południa, od Słowackich Rudaw, oddziela je rzeka Hron.
Grzbiety boczne są stosunkowo krótkie. Opadające ku północy przypominają nieco reglowe partie Tatr, głównie za sprawą wapiennych skał, z których są zbudowane. Dolina Demianowska, największa w Niżnych Tatrach została wyrzeźbiona właśnie w wapieniach, w północnych partiach najwyższej części pasma. Jej ozdobą są jaskinie – Lodowa (Demänovská ľadová jaskyňa), Pokoju (Demänovská jaskyňa mieru; nie jest udostępniona do zwiedzania) i Wolności (Demänovská jaskyňa slobody). Tworzą rozległy system nie do końca jeszcze poznanych korytarzy i gigantycznych podziemnych sal. Fenomenem była wśród nich Jaskinia Lodowa, ale z powodu ocieplenia jej oryginalna szata zanika, bo podniosła się średnia roczna temperatura. W ciągu zaledwie 3 ostatnich lat o [!] 0,4 st.C (Správa slovenských jaskýň – Zarząd Jaskiń Słowackich; www.ssj.sk).
Zdjęcia z wycieczki z uczniami V klasy szkoły podstawowej, zorganizowanej przez biuro turystyczne MOW Travel Monika Węgrzyn (www.monikawegrzyn.pl) we wrześniu 2016.
Paweł Wroński 
0 komentarzy dotyczących “Niezupełnie Tatry, czyli Niżne Tatry”