Słone wody z Druskiennik wspominano już w połowie XVII wieku. Za miejscowość leczniczą uznał je w XVIII Stanisław August Poniatowski. Formalnie, uzdrowisko powstało gdy udzielił na to zgody car Mikołaj I. W trzeciej dekadzie XIX stulecia.
Carskie łazienki były pierwszym murowanym obiektem w kurorcie. Po aneksji części Litwy w latach 20. XX wieku, Druskienniki stały się jednym z najchętniej odwiedzanych polskich uzdrowisk. Zabiegi borowinowe wprowadzono tu w 1960 roku, a współczesny zakład wodoleczniczy powstał w 1980. Po 1991 roku rozwój kurortu zwekslował w kierunku komercyjnym, choć usługi sanatoryjne nadal zajmują ważne miejsce w ofercie kurortu. Jest więc w cym wybierać, zarówno jeśli chodzi o standard hotelowej infrastruktury, jak i zakres możliwych zabiegów. W ostatnich latach szereg urządzeń rekreacyjno-sportowych, w tym największy na Litwie Aquapark oraz Snow Arena ze sztucznym stokiem narciarskim, wzbogaciły wypoczynkową ofertę kurortu.
Dylemat podwójnego „n” – Druskienniki czy Druskieniki porusza w swoim artykule z marca 2016 dr Mirosław Dawlewicz z Centrum Polonistycznego Uniwersytetu Wileńskiego (www.wilnoteka.lt).
Druskienniki (Druskininkai) w encyklopedycznym skrócie
- najsłynniejszy kurort litewski
- kurort nad Niemnem
- w okresie międzywojennym dr Ewa Lewicka założyła tu awangardową placówkę zdrowotną: Zakład Leczniczego Stosowania Słońca, Powietrza i Ruchu
- chętnie wypoczywał tu Józef Piłsudski, co w II Rzeczypospolitej przysporzyło miejscowości popularności
Nazwa uzdrowiska pochodzi zapewne od litewskiego słowa druskininkas, jak określano żupników – ludzi zajmujących się żupami, czyli warzelniami soli.
Druskienniki: www.info.druskininkai.lt oraz www.facebook.com
Paweł Wroński 
Pingback: „Jodła” z bursztynową komnatą – Paweł Wroński