Jak postacie z ludowych słowiańskich wierzeń nabierają charakteru? Niczym koncepcja heliocyntrycznego układu naszych planet – niespiesznie i spontanicznie – od twarzy naszkicowanej na tekturze. Zabawa się uda, o ile tylko postać przestanie być płaska.

Wszystko zaczyna się od projektu twarzy – reszta nasuwa się w naturalny sposób – wystarczy się wciągnąć i zżyć z postacią. Czy Gosia ma rację? Zobaczymy.

Superbohaterowie własnego pomysłu czy Kosmos z wyobraźni, stanowią wstęp do większych plastycznych wyzwań, fot Paweł Wroński

Pamiętacie co mówił Joda o wyobraźni dziecka? Fot. Paweł Wroński

To będzie Kaduk, fot. Paweł Wroński

Twórcza praca wciąga jak żadna inna, fot. Paweł Wroński

Martwiec jak żywy, choć jeszcze nie skończony, fot. Paweł Wroński

Kiedy Kaduk przestaje być płaski, zaczyna nabierać charakteru, fot. Paweł Wroński

Przypadek Białych Ludzi jest trochę bardziej skomplikowany, fot. Paweł Wroński

Kostucha po kolejnym etapie pracy nad kukłą, fot. Paweł Wroński

Ponoć każdy – podświadomie – wybiera taką postać, której cechy są mu najbliższe, fot. Paweł Wroński

Tak oto, powolutku kształtuje się twarz Powitruli, fot. Paweł Wroński

Warsztaty plastyczne pod kierunkiem Małgorzaty Bockenheim: www.opp1.waw.pl
Projekt OPP1 „Jordanek” i Muzeum Pragi w Warszawie, zatytułowany „Strachy na Lachy”: www.pawelwronski.blog