Japońskie słowo kyōhan odpowiada naszemu pojęciu podręcznik. Składa się jednak ze znaków kanji, których dokładniejsze tłumaczenie prowadzi do głębszego zrozumienia sensu tego określenia. Bodaj najlepiej jego istotę oddaje zwrot: aktualny stan wiedzy.

Mądre podejście do sprawy, bo wiedza wciąż się rozwija, a nowe fakty i odkrycia eliminują nietrafne teorie z przeszłości, praktyka zaś weryfikuje chybione poglądy i zamknięte na powiew świeżości ideologie. Poza tym, przy złożoności naszego świata i tempie zmian jakie w nim zachodzą, tak w wieku XIX ceniona erudycja, jest mało praktyczna.

Na naszym oświatowym podwórku wciąż toczy się reforma edukacji. Tyle, że tak światłego podejścia jak u mieszkańców odległych wysp, nikt z naszych decydentów nie przejawia. Drepczą w miejscu, trzymając się kurczowo czegoś tak efemerycznego jak przekazywanie wiedzy. Jakiej wiedzy? Aktualnej? Przecież aktualne – zawsze i nieuchronnie – staje się już po chwili nieaktualne.

Szkoła, która za cel przyjmuje przekazywanie wiedzy nigdy nie dogoni swoich czasów!