Planując przejazd przez kraje nadbałtyckie – Litwę, Estonię i Łotwę z zainteresowaniem przeczytałem materiał prasowy poświęcony kempingom na litewskim wybrzeżu. Informacjami tam zawartymi dzielę się teraz z szerszą publicznością.
Trzy przedstawione poniżej lokalizacje z przykładowymi kempingami stanowią świetną bazę wypadową do zwiedzania nadmorskich miast, podziwiania przyrody oraz poznawania kultury i zabytków nadbałtyckiej Litwy. Na podróż samochodem albo tak popularnym ostatnio kamperem, jak znalazł 🙂
Mierzeja Kurońska – Nidos Kempingas (http://kempingas.lt/en/%5D)
Kemping znajduje się w pobliżu Nidy, głównej dziś miejscowości regionu, usytuowanej na południowym krańcu mierzei, u stóp jednej z najwyższych wydm europejskich – Parnidžio kopa (Parnidis; 52 m wysokości), zachwalanej jako znakomity punkt widokowy, dogodny do kontemplowania wschodów i zachodów słońca. Na szczycie znajduje się współczesny zegar słoneczny – praktycznie pomnik naszej najbliższej gwiazdy.
Mierzeja Kurońska jest przyrodniczym fenomenem z racji ogromnych ruchomych wydm oraz oryginalnej flory i fauny. Znajduje się tam także kilka starych wiosek rybackich, przekształconych dziś w chętnie odwiedzane miejscowości letniskowe: Smiltynė, Juodkrantė, wspomniana już Nida, Pervalka i Preila. Z kulturą litewskich rybaków najlepiej zapoznać się odwiedzając zabytkową zagrodę rybacką w Nidzie, w dzielnicy Haken, niegdyś odrębnej rybackiej wiosce (https://www.neringosmuziejai.lt/en/nida-fishermans-ethnographic-homestead/). Na uwagę zasługują także okolice Smiltynė i Juodkrantė, gdzie rozciągają się rozległe piaszczyste plaże i wznosi Jūratė Jazbutytėm – Wzgórze Czarownic jak nazwano porośniętą lasem wydmę z galerią rzeźb na świeżym powietrzu, prezentującą wiedźmy, diabły i inne postacie z litewskiego folkloru (https://www.neringosmuziejai.lt/en/hill-of-witches/). Dobrym natomiast sposobem na poznanie nadmorskiej przyrody jest spacer Szlakiem Dendrologicznym długości zaledwie 1600 m, a więc dostępnym bez względu na wiek i kondycję. Cały teren, wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, podlega ochronie w ramach Parku Narodowego Mierzei Kurońskiej (https://experiencedtraveller.com/journal/2018-11-11-juodkrante-and-the-curious-curonian-spit).
Karklė – Kempingas „Olando kepurė“ (https://olandokepure.lt/)
Rybacka wioska Karklė leży w granicach Nadmorskiego Parku Regionalnego, w którym osobliwością jest klifowy wał morenowy z tak zwaną Holenderską Czapką (Olandų kepurės skardis). Paraboliczna wydma liczy 24 m wysokości, a jej opadający do morza charakterystyczny, najwyższy na Litwie klif 16-18 m, i z dawien dawna służył za znak nawigacyjny, zbliżającym się w tym rejonie do brzegu rybakom. Nazwa Holenderska Czapka została oficjalnie wprowadzona na mapy nawigacyjne w 1818 roku. Wtedy także, na klifie pojawiły się znaki ostrzegawcze dla statków. W XIX wieku i na początku XX, miejscowi nazywali to miejsce Melnmuižė, czyli „Czarny Dwór” (słowo pochodzi z dialektów kurońskich i łotewskich). Wody gruntowe powodują erozję Przylądka Holenderskiego w tempie 50 cm rocznie. Rozmyty piasek uzupełnia stale piękne plaże Połągi i Giruliai. Znaleziono w tym miejscu kości mamutów szacowane na wiek 23 tys. lat; dwa szkielety wystawiono w Centrum Turystycznym Nadmorskiego Parku Regionalnego (http://www.krastogidas.lt/en/objects/265-dutchman-s-cap-cliff). W okolicy jest dobrze rozwinięta sieć szlaków pieszych i rowerowych, a trawiaste łąki sąsiadują z sosnowymi i dębowymi lasami. Na tutejszych plażach ponoć najłatwiej znaleźć litewskie złoto, czyli bursztyny, których wspaniałą kolekcję prezentuje Muzeum Bursztynu (https://www.lithuania.travel/en/place/amber-road-at-the-lithuanian-seaside) urządzone w XIX-wiecznym, neoklasycystycznym Pałacu Tyszkiewiczów w pobliskiej Połądze. Palanga (pol.: Połąga) jest największym nadmorskim kurortem Litwy. W Karklė działa dziś co najmniej siedem kempingów, oferujących oprócz standardowych usług, sesje edukacyjne, terapeutyczne wycieczki połączone ze zbieraniem kamyków, medytacje, czy warsztaty zielarskie. Niedaleko stąd także do Kłajpedy – nadbałtyckiej metropolii litewskiej.
Kintai – Kintų Pakrantė (http://www.kintupakrante.lt/apie-mus/en)
W rejonie Kintai jest kilka historycznych wiosek rybackich, dzięki czemu okolica słynie z kultywowanych tradycji rybackich. Co więcej, miejscowi od wieków konkurują z rybakami z sąsiedniej Rusi – największej zamieszkanej wyspy na Litwie otoczonej bagnami. Inną osobliwością osadniczą jest Dreverna – wieś otoczona wodą, w której historyczne tradycje pogańskie współistnieją z nowoczesnym stylem życia. Dreverna to także godny zapamiętania adres dla wielbicieli wędzonej ryby; ponoć serwują tutaj najlepsze na litewskim wybrzeżu. W pobliżu leży także Minija – wieś nad rzeką o takiej samej nazwie, nazywana litewską Wenecją, bo mieszkańcy miejscowości rozsiadłej po obu brzegach używają po dziś dzień łodzi do przeprawiania się przez koryto rzeki. To miejsce spodoba się też miłośnikom Birdwatchingu. Pobliski bowiem przylądek Ventė leży na głównym szlaku ptasich migracji. Z tej zresztą przyczyny zlokalizowano na nim jedną z pierwszych w Europie stacji ornitologicznych. Pracujący tam ornitolodzy nie tylko opowiadają zwiedzającym ciekawe historie, ale także pozwalają samodzielnie obrączkować ptaki. Poza wszystkim na miejscu, na kemping Kintų Pakrantė położonym nad brzegiem Zalewu Kurońskiego, można korzystać z sauny i wanny z hydromasażem. W okolicy zaś działa mnóstwo wypożyczalni desek do surfowania i kiteboardu, dzięki czemu miejsce to spodoba się także zwolennikom aktywnego wypoczynku.
Więcej informacji o kempingach i turystycznych atrakcjach na Litwie, i to po polsku: https://www.lithuania.travel/pl/
Wymogi przy przekraczaniu granicy polsko-litewskiej na stronach polskiego MSZ: https://www.gov.pl/web/dyplomacja/litwa
Paweł Wroński 
0 komentarzy dotyczących “Kempingi na litewskim wybrzeżu Bałtyku”