Frida Kahlo i jej La Casa Azul

Dwie godziny spędzone w kolejce i tylko 3 obrazy artystki… Kto chciał obejrzeć malarstwo Fridy byłby zawiedziony, ale dzięki ciekawej aranżacji, każdy kto chciał ją poznać bliżej wychodził z Podchorążówki usatysfakcjonowany.

Wystawa „Kolor życia” to ekspozycja biograficzna poświęcona słynnej meksykańskiej artystce Fridzie Kahlo. Jej postać przybliżył jakiś czas temu film z 2002 roku, w którym w rolę malarki wcieliła się urodziwa i charyzmatyczna Salma Hayek.

Głównym walorem wystawy była aranżacja domu artystki La Casa Azul, (Niebieski Dom), zwłaszcza ogrodu, który nawiązywał do historii Meksyku.

Meksyk otacza błękit wód i nieba. Mam wrażenie, że niemal każdy meksykański artysta musiał określić siebie, swoje miejsce w palecie barw przez wybór niebieskości. Frida Kahlo, z którą Juan [Soriano – przyp. P.W.] się przyjaźnił, pomalowała swój dom na amarantowo. Wymieszała niewinność niebieskiego z kolorem krwi i cierpienia.
cytat za stroną: https://soriano.pl/:

Mocnym zaś punktem biografia, w której pod konkretnymi datami mieściły się lakoniczne notki, a na koniec sale, w których nawoływano do inspiracji życiem i twórczością Fridy – kobiety, która jak rzadko który artysta przekuła ból w barwy, kolory życia. Taki zapis na stronie Łazienek Królewskich, przykuł moją uwagę „Frida Kahlo w dzieciństwie chorowała na polio, a jako nastolatka została ciężko ranna w wypadku. Przeszła kilkadziesiąt operacji, lecz jej ciało nigdy nie wróciło do pełnej sprawności. Mimo tego nie straciła woli kreacji.” Muszę, przyznać, że to dokładnie udało się twórcom wystawy oddać.