Nasi zachodni sąsiedzi mają dobrze rozwiniętą sieć agend odpowiedzialnych za promocję cennych zabytków i obiektów przyrody, które uważają za godne wpisu na listy UNESCO oraz za dbałość o obiekty już się tam znajdujące.
Często też, wspomniane agendy inicjują współpracę międzynarodową. Doskonałym przykładem takiego współdziałania jest Park Mużakowski (Muskauer Park) na granicy z Polską. Ostatni wpis na listę UNESCO jest z kolei efektem współpracy z Holandią. Limes dolnogermański, bo o tym fenomenie mowa, to odcinek dolnego Renu długości bez mała 400 km z zachowanymi fortyfikacjami i śladami obozów rzymskich, w których stacjonowały legiony, prowadzące podboje nowych ziem Imperium Romanum oraz strzegące granic terytoriów już podbitych.
Limesem nazywali Rzymianie ufortyfikowane granice swojego imperium.
Limes dolnogermański ciągnie się wzdłuż dolnego Renu od miasta Bonn po ujście rzeki do Morza Północnego na terenie Holandii. Na marginesie warto dodać, że miasta takie jak Bonn, Kolonia, Xanten w Niemczech czy Lejda, Nijmegen, Utrecht w Holandii, rozwinęły się właśnie na miejscu stacjonowania rzymskich legionów. Historia tego odcinka granicy Imperium Romanum sięga 50 r.n.e., gdy wyznaczył ją i ufortyfikował Juliusz Cezar po dokonaniu podboju Galii.
Wpisanie limesu dolnogermańskiego jest już kolejnym wpisem tego rodzaju, bowiem w pierwszej dekadzie XXI wieku na liście UNESCO znalazł się limes górnogermańsko-retycki, czyli 550-kilomertowy fragment rzymskiego systemu umocnień granicznych rozciągający się między Renem a Dunajem, zaliczany do najważniejszych zabytków archeologicznych Europy Środkowej.
W Niemczech na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wpisanych jest obecnie 50 obiektów. Co ciekawe, aż 4 z nich wpisano w lipcu 2021 roku. Pierwszy z nich to uzdrowiska Baden-Baden, Bad Ems i Bad Kissingen, drugi – kolonia artystów Mathildenhöhe w Darmstadt, trzeci – SchUM, czyli stowarzyszenie utworzone w średniowieczu przez gminy żydowskie w miastach górnego Renu (Nadrenia-Palatynat): Moguncji, Wormacji i Speyer, które były nazywane «Jerozolimą nad Renem» (SchUM to skrót od pierwszych liter ich ówczesnych nazw hebrajskich), zaś czwarty to opisany tutaj limes dolnogermański.
Jak widać agendy Niemieckiego Komitetu do spraw UNESCO działają nader skutecznie, choć jak przyznają ich pracownicy wpis na prestiżową listę może być „dobrodziejstwem i przekleństwem jednocześnie”. Wystarczy wspomnieć Kolonię, a z obiektów spoza Niemiec – Wenecję, cierpiącą na skutek masowego napływu turystów, w związku z czym od 1 sierpnia 2021 miasto wprowadziło nawet zakaz zawijania do laguny dużych statków wycieczkowych. UNESCO wielokrotnie już domagało się wprowadzenia takiego zakazu, informując, że w przeciwnym razie Wenecja zostanie uznana za zagrożone miejsce światowego dziedzictwa kulturowego.
Na Liście Światowego Dziedzictwa znajduje się już 1154 miejsc i obiektów dziedzictwa kulturowego i naturalnego w 167 krajach. Widać jednak wyraźne preferencje jeśli chodzi o Europę, na co zwracają uwagę krytycy działalności UNESCO. Trzykrotnie też UNESCO skreśliło obiekty z listy, uznając je za zagrożone. Dotyczyło to w 2007 roku Rezerwatu oryksów arabskich w Omanie, gdy władze tego kraju zmniejszyły obszar chroniony o 90% oraz w 2021 roku Liverpoolu, z powodu nowych inwestycji, które powstają na nabrzeżu i w dokach. Decyzją taką zostały też dotknięte Niemcy w 2009 roku – skreślono wtedy z listy Drezno, po tym jak otwarto na Łabie nowoczesny most mimo sprzeciwu komisarzy ONZ, którzy uznali, że konstrukcja z betonu i stali oszpeci barokową architekturę miasta.
Historia granicy imperium rzymskiego nad dolnym Renem: https://imperiumromanum.pl/artykul/historia-granicy-rzymskiej-nad-dolnym-renem-limes-dolnogermanski/
Nowe obiekty z Niemiec na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO: https://www.dpa-polski.com/210727/urn:newsml:dpa.com:20090101:210727-99-561680/
34 nowe obiekty na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO wpisane w 2021 roku: https://www.dw.com/pl/unesco-34-nowe-miejsca-na-li%C5%9Bcie-%C5%9Bwiatowego-dziedzictwa/a-58717825
Paweł Wroński 
0 komentarzy dotyczących “Pięćdziesiąty wpis na niemieckiej liście UNESCO”