Najwyższy szczyt Tatr – Gerlach, stanowi bodaj najbardziej kuszący cel turystycznych wypraw. Wycieczka na szczyt jest wspaniała, ale trudna i niebezpieczna.
Najprostsze nawet drogi, prowadzą na szczyt żlebami, w poprzek postrzępionych skalnych żeber oraz przez efektowne skalne ścianki. Tak jak na najpopularniejszych trasach: od strony Doliny Wielickiej przez tak zwaną Wielicką Próbę, a od strony Doliny Batyżowieckiej – Batyżowiecką Próbę. Pierwsza flankuje od północy wylot Wielickiego Żlebu. Druga, od południa Batyżowieckiego Żlebu. Na tę drugą trafiamy najczęściej podczas zejścia, bo przejście przez Gerlach z Wielickiej Doliny do Batyżowieckiej jest logiczne i piękne. Odkąd jednak Słowacy zdjęli łańcuchy, a zamontowali ringi do zakładania zjazdów i ułatwiające asekurację, pokonanie bez sprzętu wspinaczkowego, nie tyle nawet Batyżowieckiej Próby (tam pozostały klamry), ile rozciągającej się poniżej Białej Ściany, rzeczywiście nie jest ani łatwe, ani bezpieczne. Trzeba też pamiętać, że długi odcinek trasy, od Przełączki nad Kotłem (2425 m) na główny wierzchołek zachodnimi stokami Małego Gerlachu (2608 m) i Pośredniego Gerlachu (2642 m) jest mocno zagmatwany, a w efekcie bardzo trudny orientacyjnie. Zielone znaki biegnącego tędy niegdyś turystycznego szlaku już się niemal całkowicie zatarły, a sprawiających wrażenie ścieżki piarżysk jest wiele. Pokonując kolejne skalne żebra, łatwo się więc pogubić, zwłaszcza w chmurach lub we mgle. Cała, kilkugodzinna trasa wymaga wysiłku i natężonej uwagi. Jeśli więc się na nią wybierać, to tylko z przewodnikiem – tak jak głoszą przepisy TANAP. Niechże horskí vodcovia mają swój monopol, i niech będzie bezpiecznie!
Cennik wyjść z przewodnikiem na stronach www.tatryportal.sk w zakładce ‚Výstup na Gerlach’ (tam także film z klasycznego przejścia z Doliny Wielickiej przez Wielicką Próbę z zejściem Doliną Batyżowiecką przez Batyżowiecką Próbę – orientacyjny czas 9 godz., trudność I-II).
Paweł Wroński 
0 komentarzy dotyczących “Słowacja – Gerlach (2655 m)”